بر اساس تحقیقات باستان شناسی، فناوری آبکاری شیمیایی کروم پیش از این در 2200 سال پیش در چین بر روی سلاح های برنزی استفاده می شد. فناوری آبکاری کروم الکترولیتی برای اولین بار توسط محقق آلمانی Gerther در پایان نامه دکترای خود در سال 1856 گزارش شد. در دهه 1920، Sargent و Fink بیشتر فناوری آبکاری کروم شش ظرفیتی را با استفاده از کرومات به عنوان الکترولیت توسعه دادند که متعاقباً فرآیند آبکاری کروم را صنعتی کرد. تا به امروز، این فناوری سابقه توسعه نزدیک به 100 سال دارد.

امروزه اجزای فلزی بسیاری از محصولات خانگی و کالاهای صنعتی روی سطح کروم اندود می شوند. این به این دلیل است که لایه کروم اندود نه تنها یک هدف زیبایی شناختی دارد، بلکه مهمتر از آن، سختی سطح را افزایش داده و خوردگی فلز پایه را کاهش می دهد. اگرچه در حال حاضر فناوری های مختلفی برای تزئین سطح و ضد خوردگی وجود دارد، اما روکش کروم هنوز جایگاه مهمی را اشغال می کند. کارخانه های متعددی برای آبکاری کروم در سراسر جهان وجود دارد و تقاضا برای آبکاری کروم همچنان قوی است.

بر اساس نوع الکترولیت مورد استفاده، فرآیندهای آبکاری کروم به فرآیندهای کروم شش ظرفیتی و فرآیندهای کروم سه ظرفیتی تقسیم می شوند. فرآیند کروم شش ظرفیتی (Cr(Ⅵ)) که تا به امروز توسعه یافته است، از انیدرید کروم (CrO3) به عنوان الکترولیت استفاده می کند و محلول اسید کروم غلیظ (CrO3 + H2SO4) با افزودن اسید سولفوریک تهیه می شود. محلول حمام اسیدیته بسیار بالایی دارد. کروم در اسید کرومیک از کروم (Ⅵ) به کروم (Ⅲ) و در نهایت به کروم (0) کاهش می یابد. معادلات واکنش الکترود در کاتد و آند در طول فرآیند آبکاری کروم در شکل 1 نشان داده شده است.